Ólafía Margrét Guðmundsdóttir

Ég las í morgun þessa ágætu áminningu, -  að mikilvægast nú væri að treysta hvert öðru.     Ég varð hugsi - fór að velta fyrir mér hvernig maður byggði nú upp traust.    Er það ekki byggt á heiðarleika ?  Og einlægni ?   Mér hefur fundist undanfarna daga að það vanti ef til vill eitthvað upp á þessi atriði hjá einhverjum.    Þeir sem vilja fá traust almennings þurfa að sýna að þeir séu traustsins verðir.    Þeir sem ég treysti best eru þeir sem hafa sýnt mér einlægni og verið heiðarlegir og opinskáir.    Sumt er ef til vill ekki hægt að segja opinskátt en það er samt afar mikilvægt að vera heiðarlegur, þannig ávinna menn sér traust en ekki með fagurgala um eigið ágæti.     "Svo kom ég og reddaði þessu"  virkar ekki trúverðugt í mín eyru.     Það myndi virka betur ef einhver segði - svo fremi það væri sannleikur,  " ég gerði mistök, getið þið fyrirgefið mér". 

Þetta er skrifað sem örlítil áminnig til þeirra sem biðja almenning að sýna sér traust.

Ljósmóðirin fékk gigtarkast og komst ekki í frænkupartýið sem haldið var í Hlíðinni fríðu í Grafningi.   Hún hefur ekki verið nógu dugleg við neitt undanfarið svo  hreyfingarleysi setti þetta kast af stað ef hún skilur þetta rétt.    Einhversstaðar las hún að líkaminn væri eina vélin sem slitnaði við hreyfingarleysi.  Það er sennilega alveg hárrétt.    Þess vegna fékk ljósmóðirin vængi þegar hún las í Fréttablaðinu í morgun að það væri hjartadagur í Kópavogi í dag og dreif hún sig til að læra stafagöngu.    Og viti menn,  hún lærði að ganga upp á  nýtt -  með stöfum.   Einhvertíma hefði nú ekki þótt íþróttamannslegt að ganga með tvo stafi (sbr. Jón Konn.  sálugi)   en þetta er hin besta hreyfing og nær að hreyfa bæði hendur og fætur ef rétt er gert.   Að ég tali nú ekki um hjarta og lungu sem svo sannarlega fá að pumpa.    Svo nú er ljósmóðirin búin að heita sjálfri sér því að æfa nú fram að næsta partýi og vera í fantaformi þegar að því kemur.      Alveg var stórmerkilegt hvað margir tóku þátt í þessu hjartahlaupi þar sem þetta fór nú fram á sunnudagsmorgni kl. 10.30.   Það er alveg greinilegt að það eru ekki allir í óhollustu og sukki um helgar og geta þess vegna vaknað snemma á sunnudögum til að hreyfa sig.     Nú er bara að halda áfram að nota stafina!!

Samkv.  íslenskri orðabók sem gefin var út af Eddu útgáfu árið 2002 er orðið þræll,  skilgreint svo:   " ófrjáls maður (t.d. hertekinn eða keyptur, eign húsbónda síns),  notaður sem vinnudýr,  (eintala yfirleitt bara um karla, fleirtala um bæði karla og konur).    Þrælalög,   lög um að halda fólki í ánauð,  lög til að beita fólki harðræðum (til vinnu).   

Mér datt þetta svona í hug þegar ég var að hugleiða hvernig ég gæti losnað úr vinnu minni hjá ríkinu ef uppsögn mín verður dæmd ólögleg.

Hvernig líðan er það þegar allt hefur brugðist og meira að segja þeir sem helst voru traustsins verðir ?

Nú hefur frænka talað, Ingibjörg Sólrún sem var  einna skeleggust í kvennabaráttu síðustu aldar talaði loksins í hádegisfréttunum í dag.  Eftir að hafa hlustað á það sem hún sagði er ég ekki vongóð um að hún geri neitt til að rétta ójöfnuðinn sem ljósmæður þessa lands hefur búið við í áratugi.   Ég treysti því að hún myndi beita sér til að þessu óréttlæti yrði aflétt en hún hefur ekki staðist væntingar mínar.     En af þvi ég er ekki viss um að langrækni mín endist fram að næstu kosningum þá ætla ég að setja miða á ísskápinn - ALDREI AÐ KJÓSA SAMFYLKINGUNA AFTUR !

 Ég þarf ekki að setja svona miða fyrir íhaldið - ég er löngu hætt að binda vonir við það í þessum efnum.